مطالعه ویژگی‎های فیزیولوژیک و مورفولوژیک وابسته به تحمل به خشکی در گندم نان

در این پژوهش به منظور بررسی سازوکارهای تحمل به خشکی در 3 ژنوتیپ کوکری، اکسکلبر و آر.ای.سی 875 در دو نوع خاک رزورسی و مخلوط کالیفرنیا و شرایط تنش خشکی و نرمال در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش گلدانی 3 بار تکرار شد. پتانسیل اسمزی ژنوتیپ‎های مورد بررسی در شرایط تنش خشکی (mosm/kg0/817) به طور معنی‎داری بیشتر از شرایط نرمال رطوبتی (mosm/kg 1/478) بود، ولی ژنوتیپ‎های مورد بررسی تفاوت معنی‎داری را با یکدیگر نداشتند. از این رو، ژنوتیپ‎های مورد بررسی فاقد سازوکار تنظیم اسمزی بودند. در شرایط تنش خشکی طول ریشه کاهش، ولی قطر ریشه افزایش یافت. در این شرایط ژنوتیپ‎های متحمل ریشه قطورتری را تولید کردند. کوکری در شرایط تنش و نرمال رطوبتی دارای سیستم ریشه ای ضعیف بود، ولی در مقابل اکسکلیبر در هر دو شرایط سیستم ریشه ای قوی‎تری را تولید کرد. با این که آر.ای.سی 875 در شرایط نرمال از لحاظ سیستم ریشه ای مشابه کوکری بود، ولی در شرایط تنش خشکی سیستم ریشه ای بهتری را ایجاد کرد. اکسکلیبر و آر.ای.سی875 با برخورداری از سیستم ریشه ای بهتر نسبت به کوکری آب بیشتری را جذب کردند. از لحاظ کارایی مصرف آب، آر.ای.سی875 به طور معنی‎داری بهتر از اکسکلیبر و کوکری بود. ولی اکسکلیبر و کوکری تفاوت معنی‎داری را با یکدیگر نداشتند. علاوه بر آن ژنوتیپ‎های متحمل دارای بنیه بهتری نسبت به رقم حساس کوکری بودند.